چگونه یک مقاله فنی جالب بنویسیم
برای نوشتن یک مقاله فنی، مطمئناً نیاز به دانش فنی است. خب نه. بهترین نویسندگان فنی برای ارائه اطلاعات به شیوه ای جالب تلاش زیادی می کنند. این به هیچ وجه یک هنر مرموز نیست و این تکنیک را می توان به آسانی رقص مربع یاد گرفت. به روزنامه نگاران این تکنیک آموزش داده می شود، اگرچه اغلب فراموش می کنند. ما فقط به چند نکته اشاره می کنیم.
تعجب می کند که چرا باید نوشتن فنی برای خواندن آنقدر کسل کننده باشد؟ نویسندگان در صنعت فناوری اطلاعات تقریباً سعی می‌کنند از توانایی خود برای دفع خوانندگان فضیلتی بسازند.
احساس را منتقل کنید
هنگامی که به سبک آکادمیک می نویسیم، آموزش می بینیم که مانند موجودی بی جسم و عاری از هرگونه احساس بنویسیم. به همین دلیل است که مقالات دانشگاهی هرگز برای لذت خوانده نمی شوند. تمام ادبیات، کمیک یا تراژیک، درباره برخورد احساسات است. برای نوشتن خوب در مورد موضوعات فنی، باید به موضوع علاقه مند بود و از مبارزات و اشتباهات انسانی پشت هر فناوری آگاه بود. اثر ظریف اما عمیق است. اگر قلب شما در آن نیست، هرگز نباید به صفحه کلید نزدیک شوید.
در اینجا LTC Rolt، مورخ مهندسی، با یک پاراگراف کلاسیک از کتاب خود “Red for Danger” در مورد تاریخچه تصادفات در راه آهن بریتانیا است.
یکی از خسته‌کننده‌ترین و خطرناک‌ترین تجربی‌گرایان اولیه (در راه‌آهن‌های اولیه) دکتر دیونیسیوس لاردنر بود، شخصیتی که به شدت یادآور دکتر استرابیسموس «بیچکامبر» بود. اینکه او برای مدتی به عنوان کارشناس راه آهن شهرت زیادی داشت به این دلیل بود که او یکی از اولین استادان هنر کور کردن افراد عادی با علم بود، اما این که او توانسته بود به خود شرکت های راه آهن تحمیل شود. اسرار امیز. دکتر در مخالفت با پیشنهاد برونل برای ساخت تونل باکس در خط اصلی راه‌آهن بزرگ غربی با شیب پیوسته 1 در 100، اعلام کرد که اگر ترمزهای یک قطار در حال نزول در هنگام ورود به تونل از کار بیفتد، در این مسیر خارج می‌شود. سرعت 120 مایل در ساعت، سرعتی که هیچ مسافری نمی توانست با آن نفس بکشد. برونل خاطرنشان کرد که دکتر نتوانست مقاومت اصطکاکی یا باد را در نظر بگیرد و سرعت در واقع فقط پنجاه و شش مایل در ساعت خواهد بود. اما عزت نفس دانشمند ثابت ماند. با ناهماهنگی شگفت‌آور با توجه به اولین گاف، ما در مرحله بعدی متوجه می‌شویم که او در برابر گیج عریض به دلیل افزایش «مقاومت جوی» وسایل نقلیه وسیع‌تر، دفاع می‌کند. بدیهی است که مردی با کالیبر ایزامبارد برونل به خوبی می‌دانست که دکتر دیونیسیوس لاردنر یک کلاهبردار پر زرق و برق است و با این حال به دلایلی خارق‌العاده کمپانی بزرگ وسترن به او اجازه استفاده از قطار آزمایشی و آزادی مسیرهای خود را داده است. برای دو ماه سپتامبر و اکتبر 1838، قطار دکتر در خط اصلی به خطر شدید سرویس های معمولی در حال حرکت بود. دردسر می‌خواست و مطمئناً آمد. در 26 سپتامبر جورج هنری گیبز، مروج و مدیر شرکت در دفتر خاطرات خود نوشت: “قطار ساعت هشت به قطار آزمایشی برخورد کرد و سه تا از واگن ها را بسیار مجروح کرد”. آیا دکتر عذرخواهی کرد؟ آیا شرکت به او دستور داده است؟ به هیچ وجه. به نظر می‌رسد که او حقوق سلطنت را به عهده گرفته و نامه‌ای خشمگین به هیئت بزرگ غربی نوشته که گیبز آن را «بسیار نامناسب» توصیف کرده است. یک ماه بعد قطار آزمایشی دوباره درگیر یک برخورد شد. خوشبختانه، یا شاید متأسفانه از دیدگاه شرکت، حکیم در این فرصت حضور نداشت و این شاگرد نگون بخت او بود که جریمه را پرداخت. او در دم کشته شد.
منابع را ذکر و تایید کنید
نویسنده فنی باید با ادب اغراق آمیز رفتار کند. بنا به دلایلی، انسانیت تلاش می‌کند تعریف کند و کار خوب دیگران را تصدیق کند. انتقاد طبیعی تر به نظر می رسد. نویسنده باید تمام نقل قول ها و منابع اطلاعاتی را همانطور که در یک رساله دانشگاهی ذکر می کند، ذکر کند. نه تنها نویسندگان آن را قدردانی می کنند، بلکه نویسنده مقاله نشان می دهد که حداقل تکالیف خود را انجام داده است. هر مقاله ای که در تهیه برخی نوشته ها استفاده شده یا حتی نگاهی به آن انداخته شود باید در انتهای مقاله به عنوان منبع ذکر شود. تشکر از کسی که در مقاله کمک کرد نیز هزینه ای ندارد.
